برف

 اگر گرسنگان و خشمگینان و جان‌به‌لب رسیدگان، به آن آرامش و صبری برسند که خِرَدِ شُمایِ "هنوز جان‌به‌لب نرسیده"‌ از آن دَم می‌زند و به آن تشویق می‌کند، سوالِ من این است؛ در آن شرایط دیگر چه نیاز به شُماست؟! دیگر چطور ممکن است ما و شُما برابر باشیم؟! نه، ما برابر نخواهیم بود...